Ta ki yan taraftaki eve yaşlıca bir teyze taşınana kadar. O adını hiç anmak istemediğim teyze geldikten sonra özelliklede kimsesizliğim onun gözüne batmaya başlamıştı. Gelip gidip bunu başıma kakıyor, kimsesiz diyordu bana. Ben aldırmıyor hem ona hem de aileme en iyi şekilde bakıyor bir dediklerini iki etmiyordum. Ama bir yandan da üstümdeki baskısını artıran kaynanamın yaptıkları giderek ağrıma gidiyordu. Bir gün yemeği, bir gün temizliği, bir gün üst başı bahane ederek bana kızıyor, bazen de kendini tutamayarak hakaret ediyordu.
Başka bir gün çocuğuma analık edemediğimi diğer bir gün kocama kadınlık edemediğimi söylüyordu. Artık dayanamıyordum onun bu tavırlarına. Odama girip gözlerim şişene kadar ağlıyordum. Kocama bu durumu söylemeye çekiniyordum. Yanlış anlar da kaynanama kızmasından korkuyordum. Ben böyle kaynanamı korumaya çalışırken kaynanam bir gün akşam yemeğinde kocama beni şikâyet etmeye başladı. O gün eve gelen misafirlere iyi davranmadığımı, bizi rezil ettiğimi söylemişti. Sofrada bunları duyunca o kadar şaşırdım ki tek kelime edemedim. Bunu duyan kocam beni kolumdan tutup bir odaya götürdü ve bir yaşlı kadını bile idare edemiyorsun deyip kızdı. İlk defa böyle davranıyordu bana. Kocamın iş yerinde akşama kadar canı çıkıyordu bunu biliyordum bu yüzden birkaç güne her şey unutulur diyerek her şeyi unutmaya çalıştım. Fakat kaynanam aklına bir şey koymuştu ve onu gerçekleştirmek için en doğru zamanı bekliyordu. Nitekim birkaç gün sonra harekete geçecekti. Kaynanam komşumuzun sık sık eve gelip gittiği bir gün onlara kahve yaparken kulak misafiri olmuştum. O teyze kaynanama aşağı mahallede yaşayan bir kadının maharetlerini ve güzelliğini öve öve bitiremiyordu. Kulaklarıma inanamamıştım. Kaynanamın bu amacı beni dehşete düşürmüştü. Konuşurlarken de yaşlı teyze kaynanama sürekli kimsesiz insandan her türlü şey beklenir gibisinden kötü kötü şeyler söylüyordu. Kafam allak bullak olmuştu. Ne yapacağımı şaşırmıştım. Kocama söyleyip söylememek de tereddüt ediyordum. Ya beni yanlış anlar da annesine kötülük yaptığımı, iftira attığımı düşünürse ne yapardım o zaman? Sonradan söylemediğime çok pişman olmuştum. Çünkü kaynanam artık harekete geçmişti. Bir gün kocamın cebinden gizlice para alıp benim cebime koymuştu. Kocam parayı aramaya başlayınca kaynanam eliyle koymuş gibi hırkamın cebinde bulunca kocam bir hafta konuşmamıştı benimle. Yine başka bir gün canım oğlum uykusunda altına kaçırmıştı. Elbiselerini değiştirirken ona niçin tuvalete gitmediğini sorduğum da bana altını temizlemenin benim işim olduğunu söylemişti. O saf ve temizdi bu sözleri ona kaynanamın öğrettiğinden adım gibi emindim. Hem oğlumun hem kocamın bana düşmanlığı günden güne artıyordu. Kaynanamınsa yaptıklarının ardı arkası kesilmiyordu. Oğlum artık bana annesi değilmişim de evlerinde bir hizmetçiymişim gibi davranıyordu. Kocamsa yüzüme nicedir gülmemiş güzel tek bir söz söylememişti. Ben sabrediyor bunda da bir hikmet var diyordum. Sınav gözüyle bakıyor bu kötü günlerin geçeceğine inanıyordum. Evin önünü süpürdüğüm bir gün kaynanam başıma öyle bir şey getirmişti ki artık hiçbir ümidim kalmamıştı. Evin önünü süpürdüğüm bir gün sokaktan geçen bir adam elindeki kâğıtta yazan adrese nasıl gideceğini sormuştu. İnsaniyet namına adama adresi tarif ederken kaynanamın pencereden bizi izlediğinden haberim yoktu. O esnada kaynanam aradığı fırsatı sonunda bulmuştu. Telefonla kocamı arayıp kendisi güpegündüz hem de evimizin önünde adamın biriyle aldattığımı söylemiş, hemen gelmesini namusunu temizlemesini söylemişti. O hınçla ve öfkeyle eve gelen kocam tek söz etmeme fırsat vermeden beni tutup evin önüne atmıştı. Yalvarıp yakarmalarıma, ağlamalarıma, nerelere giderim dememe hiç aldırmamıştı. Hem oğlumdan hem de yuvamdan koparılmış bir kadındım artık.