Kocası olmayan bir kadın, geçimini sağlamak için her gün evinde tereyağı yapar ve bu tereyağını yakındaki bakkala satarak kazanç elde ediyordu. Bakkal ise genellikle kadının getirdiği tereyağlarını hiç tartmadan alır, ödemesini yapar ve raflara yerleştirirdi. Bu rutin bir süre devam etti.

Ancak bir gün bakkalın aklına bir şüphe düştü. Kadının getirdiği tereyağını tartmaya karar verdi. Terazide tereyağını tarttığında, 1 kilogram olması gereken tereyağının aslında sadece 900 gram olduğunu fark etti. Bu durum bakkalı çok sinirlendirdi ve kadının kendisini kandırdığını düşündü.

Ertesi gün, kadın yine tereyağını getirdiğinde bakkal ona öfkeyle yaklaştı ve “Bir daha senden tereyağı almayacağım!” dedi. Kadın şaşırmış bir halde, “Efendim, bir yanlışım mı oldu?” diye sordu.

Bakkal, “Senin bana verdiğin tereyağı 1 kilogram olması gerekirken sadece 900 gram geliyor. Ayıp değil mi bu yaptığın?” dedi.

Kadın, üzüntülü ve biraz mahcup bir şekilde cevap verdi, “Efendim, bizim evde bir terazimiz yok. Sizin bana verdiğiniz 1 kilogramlık şeker paketini ölçü olarak kullanıyordum. Şekeri terazide tartıp aynı ağırlıkta tereyağı yapıyordum. Eğer tereyağında bir eksiklik varsa, belki de sizin bana verdiğiniz şeker paketinde eksiklik vardır.”

Bakkal, kadının bu sözleri karşısında ne diyeceğini bilemedi. Kadının dürüstlüğünden şüphe etmişti, ama aslında kendi terazisi ve şeker paketleri doğru ağırlığı vermiyordu. Bu durum karşısında donup kaldı ve hatasını fark etti.

Bakkal, kadından özür diledi ve onun dürüstlüğüne yeniden inandı. Bu olay, bakkala güvenin ve dürüstlüğün ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlattı. Kadın ise, her zamanki gibi günlük tereyağını yapmaya ve bakkala satmaya devam etti. Bu olaydan sonra, bakkal her şeyi daha dikkatli tartarak hem kendine hem de müşterilerine daha dürüst davranmaya başladı.