Adım Ayşen. Eşim vefat ettikten sonra, çocuklarıma bakabilmek için evimizin önündeki bahçeye mevsimlik sebzeler dikerek pazarda satmaya başladım. Tek arzum, yaşadığımız zorlu hayatı çocuklarıma yaşatmamaktı. Onların iyi bir eğitim alıp meslek sahibi olmalarını çok istiyordum.

Her sabah erken kalkar, evde kalan azıcık kahvaltılığı hazırlar, çocukların önlüklerinin ceplerine 4-5 lira bırakır, öğle yemeği için simit almalarını sağlardım. Sonra pazara gitmek üzere yola koyulurdum.

Bir sabah yine erken kalktım. Fırından yarı fiyatına aldığım bayat ekmeği kestim, bir parça peynir ve birkaç zeytinle birlikte çocuklara hazırladım. Tam bu sırada 10 yaşındaki oğlum Veysel uyandı.

Bana bir an baktı. Üzerimdeki eski eteği ve yamalı hırkamı uzun uzun inceledi. Ben önlüklerine para koyup kapıdan çıkmaya hazırlanırken,